Hoe staat het trainen van roofvogels nu ooit in verband met het trainen van paarden? En hoe kan het werken met een vliegend roofdier dat mij iets leert over een lopend prooidier? Heel simpel. Training, hoe pak je dit aan, hoe bouw je dit op en wat zijn de mogelijkheden…

De training van een roofvogel of uil is altijd via het R+ principe: belonen door iets toe te voegen. R- is onmogelijk, je kan niet belonen door een negatieve prikkel weg te halen. Op het moment dat jij een negatieve prikkel op een roofvogel uitoefent, is hij allang gevlogen. Waarom zouden we dan bij een paard nog wel zoveel R- gebruiken, of onze zin doorduwen? Als je een krachtige arend, die jouw arm zou kan breken, volledig R+ kan trainen, waarom dan niet eens kijken hoe ver je komt met een paard?

En DAT maakte het voor mij zo onwijs interessant om met roofvogels te gaan werken. Volledig afhankelijk zijn van belonen, vertrouwen en respect… Iets wat bij een paard toch vaak minder gewoon of uitnodigend is, want stel dat hij even zijn eigen plan trekt… Met roofvogels loop je hier dus tegenaan. Je moet zorgen dat de vogel je volledig vertrouwt en vooral precies weet wat de bedoeling is. Dit bouw je tijdens de training op in kleine stapjes. Het lastige is alleen dat je zeeën van geduld moet hebben: een roofvogel kun je niet even aan een halster naar je handschoen toe trekken, of met je handen/benen bijsturen de juiste richting op. En dat maakt het voor mij interessant. Niet kunnen forceren, niet onbewust dwang uitoefenen en accepteren als je paard ‘wegvliegt’.

Loslaten, en vooral vertrouwen dat het goed komt.
Dat is de sleutel naar vrijheid! Op het moment dat ik begin met een vogel te trainen, zit er nog een ‘veiligheids’lijn aan. Echter mag deze eigenlijk al nooit op spanning komen. Deze lijn geeft alleen een back up in noodgevallen, omdat de vogel op dat moment nog aan het leren is naar de hand toe te komen. Vóór je uberhaupt aan het naar de hand toe komen begint, heb je al een goede basis van vertrouwen opgebouwd met het dier: jij bent veilig, jij brengt eten, jij doet niets en de vogel kan bij jou op het gemak zijn. Zonder die voorwaarden hoef je nog niet eens te dénken aan naar de hand komen.

Waar zit dit stuk met paarden? Vaak word hier niet zo intensief tijd aan gespendeerd. Het word normaal gevonden dat wanneer je een paard van de weide plukt, hij gelijk met je mee doet, vaak zelfs al binnen een maand onder het zadel is. Wat als we nu eens zoveel tijd en aandacht aan een paard zouden geven, als bijvoorbeeld een valkenier aan zijn jachtvogel? Ik denk dat we dan veel werkwilligere en prettigere paarden kunnen krijgen. Omdat ze al vanaf het begin leren dat het prettig bij ons is, dat wij veilig zijn en ze veel met ons optrekken. Niet meteen dingen willen en verwachten, maar gewoon puur samenzijn!

 Samen in het zonnetje zitten, een boekje lezen, grassprietjes tellen…. Gewoon ‘aanwezig’ zijn zodat je elkaar écht leert kennen, elkaar vertrouwt en gedrag gaat zien en herkennen waar dat nodig is, en waar je dus op kan inspringen.

Daarnaast het loslaten… Op het moment dat een vogel netjes reageert aan een lange lijn, dan is het moment daar. LOS! Helemaal vertrouwen dat je voorgaande training goed is geweest, stapje voor stapje alles opgebouwd en beloont, weten dat je het goed hebt gedaan, en een dier dat op jou kan vertrouwen. En als een vogel jou niet voldoende vertrouwt… Dan is het gewoon dikke doei. Dan sta je daar met je handschoen te zwaaien….

Ik ben benieuwd in hoeverre mensen hun paard zodanig vertrouwen en los durven laten, als je zou moeten doen op het moment dat je een roofvogel of uil in de vrije vlucht laat gaan… Waar sta jij? Zou jij je paard de vrijheid kunnen geven, volledig positief kunnen trainen, zonder enkele vorm van correctie?

Ik denk dat het voor veel mensen een hele openbaring kan zijn om eens met roofvogels te werken. Er zijn verschillende goede workshops te vinden, en het geeft je écht een andere kijk op het trainen van een paard!

(Met dank aan o.a. Yuki Onna voor de eerste ervaringen met vrije vlucht)
(www.yukionna.nl)